تاریک ترین زمان شب چند لحظه قبل از دمیدن سپیده است .
امشب ماه تاریک تاریک بود ...
ولی بود ... مثل همیشه پر نور ...
باز همان امید واهی ...
و امروز هم می روم و ...
همان انتظار همیشگی ...
خدایا فکر می کنی من لیاقتش را داشته باشم ؟
راستی
آن غریب آشناتر کجاست که لحظه ای و فقط لحظه ای با او راز گویم ؟
بار امانتم خیلی سنگین شده است ... خیلی ...
۲۸
...
الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ طُوبَى لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ
مجال من همین باشد که پنهان عشق او ورزم کنار و بوس و آغوشش چه گویم چون نخواهد شد
می دونم یه روز میاد ... به خدا میاد ...
منتظرش می مونم ...
۳۰
...
کلیشه ... کلیشه ... کلیشه ...
کی می فهمه که تو درون من چه خبره ؟
خدایا تو که می فهمی؟ نه؟
31
...
به خدا من مجنون نیستم ...
فقط گاهی دلم در هوای آشنایی دور کمی می لرزد ...
فقط به اوج سختی ها امید دارم ...
فقط ...
کجائی مهدی ؟ گفتم بمان ... خندیدی و رفتی ...
حالا بیش از همیشه بار ماندن روی کتفم سنگینی می کنه ...
راستی اونجا چطوره ؟
چقدر دلم برای آرامشت تنگ شده ...
دیدی ؟ آخرش نه حرف های تو تموم شد نه حرف های من ...
۳۲
...
گاهی در کشاکش درد سنگ زیرین آسیا هم ترک بر می دارد ...
به نظر می رسد با زیاد شدن بیش از اندازه سختی ها باید امید بیشتری به گشایش داشت ...
خدایا از خودت برای سربلند بیرون آمدن از آزمایش خودت کمک می خواهم ...
کمکم می کنی ؟
راستی می دانی که من تنهای تنهایم ؟
۳۳
...
آیا فریادرسی هست که با نوازشی دل دردمند مرا تسلی دهد ؟
دیگر هیچ برایم نمانده ...
نه پایی برای رفتن ... نه اشکی برای ریختن ... هیچ ...
یکبار خواب دیدن تو به تمام عمر می ارزد ،
پس نگو ،
نگو که رویای دور از دسترس خوش نیست ،
قبول ندارم ،
گرچه به ظاهر جسم خسته است ،
ولی دل،
دریاست
تاب و توانش بیش از اینهاست ...
دوستت دارم و تاوانش هر چه باشد ، باشد ...
دوست خواهم داشت،
بیشتر از دیروز
باکی ندارم از هیچ کس و هر کس
که تو را دارم
عزیز ...
۳۴
...
می بینی چگونه اسیر پوز خند ها شده ام ؟
جهانیان همه گر منع من کنند از عشق من آن کنم که خداوند گار فرماید
باشه ... صبر می کنم ...
دیشب مهتاب بود ... به یاد آن شب مهتابی افتادم ... یادت هست؟
فردا همان جا باز هم منتظر خواهم ماند ...
همه دلایل با پوز خندی قاطعانه می گویند او نخواهد آمد ...
اوَلَمَّا فَصَلَتِ الْعِیرُ قَالَ أَبُوهُمْ إِنِّی لَأَجِدُ رِیحَ یُوسُفَ لَوْلاَ أَن تُفَنِّدُونِ
قَالُواْ تَاللّهِ إِنَّکَ لَفِی ضَلاَلِکَ الْقَدِیمِ
فَلَمَّا أَن جَاء الْبَشِیرُ أَلْقَاهُ عَلَى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیرًا قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّکُمْ إِنِّی أَعْلَمُ مِنَ اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ
آری من باز هم همان جای همیشگی منتظرش خواهم ماند ...
۳۵
...
با دوست عشق زیباست ...
با یار بی قراری ...
به تماشاگه زلفش دل حافظ روزی شد که باز آید و جاوید گرفتار بماند
۳۶
...
عشق یعنی یک شقایق غرق خون
عشق یعنی درد و محنت در درون
دیشب باز هم مهدی نیامد ...
چهل روز گذشت ...
چقدر هوای اینجا برای تنفس سنگین شده ...
کجائی مهدی ؟
...
۳۷
کی می توان نگفتن؟ کی می توان صبوری؟
کی می توان نرفتن؟ گیرم پری نمانده
گیرم که سوختیم و خاکستری نمانده
۳۸
...
وسط کارا ول کردیم اومدیم ...
اصلا فکر نمی کردم این ۲۰ دقیقه اونم تو یه همچین مجلسی برام اینقدر مفید باشه ...
ظاهرا همه چیز حساب و کتاب داره ، وقتی نفهمیم اسمشو میذاریم اتفاق ...
فکر کنم یه تلنگری بود که جواب بعضی از سوال هام رو پیدا کنم ...
راهم رو پیدا کنم ...
خدایا آن گناهان من را که باعث حبس شدن دعا می شود ببخش
...