خدایا،
از تو ممنونم به خاطر نعمتهایی که به من دادی ...
و همش از سر فضل و بخششت بود ...
و هیچ منتی بر سرم به خاطرشون نذاشتی ...
تا جایی که خیلی وقتا اصلاً حواسم نبود که چه نعمتهایی بهم دادی ...
و تو هم هیچ وقت به روم نیاوردی ...
و هیچ وقت حتی کمشون هم نکردی تا حواسم جمع باشه ...
خدایا،
از تو ممنوم که بهم یاد دادی که دوست داشته باشم ...
بدون توقع ... بدون منت ... بدون چشم داشت ...
که دوستت داشته باشم به خاطر خودت ...
نه به خاطر نعمتهایی که بهم دادی یا میدی ...
خدایا،
کمکم کن که بیشتر دوستت داشته باشم ...
به خاطر خودت، نه به خاطر هیچ چیز دیگه ...
و بیشتر منو تو آغوش محبتت سفت بچسب ...
که از اول تو بودی تا آخرش هم تو هستی ...