دیشب وقتی در سکوت کوچه مان قدم میزدم
یکهو نمیدانم از کجا غصه عمیقی روی دلم هوار شد
مثل یک جسم بتونی سنگین و بزرگ که از صدها متر بالاتر در آسمان رها شده بود
و یک راست آمد و افتاد روی این دل از همه جا بی خبر
بد جوری له شدم و داشت اشکم در میومد اما طبق عادت این چند وقت اخیر
جلوی چشمان و گلویم را گرفتم که یک موقع سر خود کاری نکنند
سعی کردم مثل این چند روزه آرامه آرام باشم
آرامشی که هیچ دردی چه بزرگ و چه کوچک آن را به هم نزند
آرامشی بیشتر و عمیقتر از بیست دقیقه غصه و غم
آرامشی شبیه مرگ
اشکهایم که تا پشت چشمانم آمده بودند را فرستادم همانجا که بودند
و فریادهایم که تا زیر گلویم بالا آمده بودند را بلعیدم
گامهایم سنگین شده بودند و راه رفتن برایم از هر کاری دشوارتر بود
اما به هر سختی که بود خود را به خانه رساندم
و آرام رفتم سراغ بستنی هایم و شروع کردم به بستنی خوردن
و بعد به خواب رفتم
صبح بعد از اذان آسمان یکهو برق زد و ابرها یکهو باریدند
برقهایی متعدد با صدایی رسا و بارانی تند و دوست داشتنی
اکنون دیگر اشک از چشمانم جاری است
وقتی صدای فریادهای فروخورده ات را از آسمان بشنوی
و اشکهای نریخته ات را ببینی که از ابرها سرازیر شده اند
دلت همانند هوای شبهای بارانی قدر
لطیف و سبک میشود
لطافتی که در وجودت ریشه در سالیان خاطره دارد
...
اینها رو مینویسم که یادم باشد ...
که پارسال شب جمعه ماه رجب چه حالی داشتم و امسال شب جمعه ماه رجب چه حالی ...
که مرداد دو سال پیش چه حالی داشتم و مرداد امسال چه حالی ...
که ماه رمضون پارسال چه حالی داشتم و ماه رمضون امسال چه حالی ...
که عید پارسال چه خواستم و عید امسال چی شد ...
که پارسال این موقع فکرشم نمیکردم که ...
باید یادم باشه ...
تا قدرشو بدونم ...
خدایا کمکم کن
کمکم کن تا تمام نعمتهایی که به من دادی رو در خاطرم ثبت کنم ...
کمکم کن تا تمام لحظات خوش و شیرینم رو در خاطرم ثبت کنم ...
کمکم کن تا تمام لحظات پریشونی و دل تنگیم رو در خاطرم ثبت کنم ...
کمکم کن تا تمام دعاهایی که کردم و چیزایی که ازت خواستم رو در خاطرم ثبت کنم ...
تا اون وقت که بهم بخشیدیشون
چشام برق بزنه و پر از اشک بشه
تا همیشه یادم بمونه
که از اولش تو بودی
تا آخرش هم تو هستی
تا دلم به بودنت و داشتنت قرص باشه
قرصه قرص ...