وداع

اینک وقت وداع است،

وداع با عزیزی که فراقش بر ما گران است و رفتنش ما را اندوهگین کرده.

عزیزى که او را بر ما پیمانى است که باید نگه‏داریم و حرمتى که باید رعایت کنیم و حقى که باید ادا نماییم.

پس، بدرود

بدرود اى مایه امید ما که دوریت براى ما بس دردناک است.

بدرود اى همدم ما که با آمدنت، شادمانى و آرامش بر دل ما نهادی و اکنون رفتنت ما را اندوهگین نموده است.

بدرود که سرشار از برکات بر ما در آمدى و ما را از آلودگى‏هاى گناه شست و شو دادى.

بدرود که به هنگام وداع از تو نه غبارى به دل داریم و نه از روزه‏ات ملالتى در خاطر.

بدرود که هنوز فرا نرسیده از آمدنت شادمان بودیم و هنوز رخت بر نبسته از رفتنت اندوهناک.

بدرود تو را و آن شب قدر تو را که از هزار ماه بهتر بود.

بدرود که دیروز که در میان ما بودى آزمند ماندنت بودیم و فردا که از میان ما خواهى رفت آتش اشتیاق در دل ما شعله خواهد کشید.

بار خدایا،
ما آشناى این ماهیم و این تو بودى که ما را برگزیدى و ما را در شناخت این ماه توفیق دادی،

هر چند ما قصور ورزیدیم و اندکى از بسیار به جاى آوردیم.

عذر تقصیر ما را در اداى حق خود بپذیر و عمر ما را تا رمضان دیگر دراز کن.

و چون به رمضان دیگر رسیدیم، یاریمان ده تا آن سان که سزاى خداوندى توست عبادتت کنیم و ما را به منزلتى رسان که سزاوار طاعت توست‏

بار خدایا،

ما از سپرى شدن رمضان اندوهگینیم، تو ما را بر اندوه این فراق پاداش خیر ده و این روز عید و روز روزه گشادن را بر ما مبارک گردان

و نیز بر محمد و خاندان او از بهترین درودها و رحمتهایت بفرست.

برداشتی آزاد از دعای چهل و پنجم از صحیفه سجادیه در وداع ماه رمضان