مژده

مژده بده، مژده بده، یار پسندید مرا            

سایه او گشتم و او برد به خورشید مرا

جان دل و دیده منم، گریه خندیده منم          

یار پسندیده منم، یار پسندید مرا

کعبه منم، قبله منم، سوی من آرید نماز      

کان صنم قبله نما خم شد و بوسید مرا

پرتو دیدار خوشش تافته در دیده من            

آینه در آینه شد: دیدمش و دید مرا

آینه خورشید شود پیش رخ روشن او           

تاب نظر خواه و ببین کاینه تابید مرا

گوهر گم بوده نگر تافته بر فرق فلک             

گوهری خوب نظر آمد و سنجید مرا

نور چو فواره زند بوسه بر این باره زند           

رشک سلیمان نگر و غیرت جمشید مرا

هر سحر از کاخ کرم چون که فرو می‌نگرم      بانگ لک الحمد رسد از مه و ناهید مرا

چون سر زلفش نکشم سر ز هوای رخ او      باش که صد صبح دمد زین شب امید مرا

پرتو بی پرهنم، جان رها کرده تنم               تا نشوم سایه او خود باز نبینید مرا