سرود اشتیاق

لَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِیِّینَ عَلَى بَعْضٍ وَآتَیْنَا دَاوُودَ زَبُورًا

و برخی از پیامبران را بر بعضی دیگر برتری نهادیم و به داود زبور را عطا نمودیم

ای خداوند، تو خدای من هستی، در صبح سحر تو را میطلبم.

جان من مشتاق توست و تمام وجودم همچون زمینی خشک و بی آب تشنه تو

تو را در جایگاه مقدست دیده ام و توانایی و جلال تو را مشاهده کرده ام. 

محبت تو برایم شیرین تر از زندگیست. 

لبهای من تو را ستایش میکنند و تا زنده ام تو را سپاس خواهم گفت

و دستهای خود را به نیایش به سوی تو دراز خواهم کرد 

جان من سیر خواهد شد و با شادی تو را ستایش خواهم کرد

شب هنگام که در بستر خود دراز میکشم درباره تو فکر میکنم 

تو همیشه مددکار من بوده ای، پس در زیر بالهای تو شادی خواهم کرد

همیشه در تو پناه خواهم گرفت و تو با دست پر قدرتت از من حمایت خواهی نمود

(بخشی از کتاب مزامیر داود (زبور) - سرود 63: کتاب مقدس، عهد عتیق)