سردرگمی

اخیرن خیلی زیاد به آدمایی برخوردم که یه مشکله مشترک داشتن 

نمیدونستن چی کار باید بکنن! 

به اندازه یه دنیا دیتاهای جور واجور داشتن 

ولی نمیتونستن به یه تصمیم قاطع برسن 

تصمیمی که اقناعشون کنه و بهشون آرامش بده ... 

مشورت دادن به این جور آدما خیلی برام سخته 

راستش وقتی یکی با این مشکل میشینه روبروم و برام حرف میزنه 

بهش که نگاه میکنم، خیلی غصه م میگیره  

توی نود درصد موارد تحلیل کردن مسئله و پیدا کردن راه حل اصلن کار سختی نیست 

ولی معمولن ترجیح میدم که هیج حرفی نزنم 

و با وجود اینکه میدونم احتمالن کار درست چیه ولی سعی میکنم اصلن نظر ندم   

و صرفن با طرف همدردی کنم 

هر وقت هم که دلم طاقت نیاورده و یه چیزایی به طرف گفتم کاملن پشیمون شدم 

خیلی زیاد به خودم بد و بیراه گفتم که چرا اصلن حرف زدم!! 

آخه این جور وقتا حرف زدن حالت نصیحت پیدا میکنه و بدتر اینکه طرف توجهی هم نمیکنه 

حداکثر اینه که حرفام میره کنار بقیه حرفا و دیتاها و هم ارزشش کم میشه

و هم اینکه معمولن بیشتر از اینکه راهگشا باشه طرف سردرگم تر میشه 

چون تو اکثر موارد مشکل طرف این نیست که دیتا نداره، مشکلش تو تحلیله 

همین دیروز دوباره نشستم و با یکی که برام مهم بود کلی حرف زدم 

اما وقتی تو صورتش نگاه کردم دوباره غصه م گرفت 

یکی که کنارم نشسته بود و یکسال پیش از این جور حرفا به اونم زده بودم 

بهم گفت الان کاملن میفهمه که اون موقع من چی میگفتم 

و چرا و چی میبینم که الان این حرفا رو دارم به طرف میزنم 

و گفت باید بعضی وقتا اجازه بدی زمان بگذره و طرف یه حالتی رو طی کنه 

راست میگفت 

ولی آخه سخته که ببینی یکی که دوستش داری و برات مهمه 

سردرگمه یا داره تصمیم اشتباه میگیره یا زیر فشار داره ذره ذره آب میشه 

خیلی سخته 

نه میشه چیزی گفت 

نه میشه چیزی نگفت 

اینجاست که منم به این نتیجه میرسم که 

نمیدونم چی کار باید بکنم!! 

پ.ن 1. خدایا شکرت که همیشه یکی بوده که بهم کمک کنه که بفهمم چی کار باید بکنم

پ.ن 2. خدایا شکرت که گاهی منو کمک کسایی قرار دادی که نمیدونستن چی کار باید بکنن 

پ.ن 3. خدایا شکرت بابت مهمونی 

پ.ن 4. خدایا میشه احوال منم ردیف کنی؟ 

پ.ن 5. شکر ...