یا مقلب القلوب

ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُم مِّن بَعْدِ ذَلِکَ فَهِیَ کَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً وَإِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا یَتَفَجَّرُ مِنْهُ الأَنْهَارُ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا یَشَّقَّقُ فَیَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاء وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا یَهْبِطُ مِنْ خَشْیَةِ اللّهِ وَمَا اللّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ 

سپس دلهای شما سخت شد، به سختی سنگ یا سخت تر از آن که همانا از سنگ نیز گاهی چشمه ها می جوشد و گاهی می شکافد و آب از آن جاری می شود و گاهی از هیبت خدا فرو می غلتد و خدا از آنچه انجام می دهید غافل نیست 

نه ... نگو ... 

دلم هنوز اینقدر سخت نشده ... 

لااقل نه به سختی سنگ ... 

هنوز هم گاهی از آن چشمه هایی می جوشند ... 

هنوز هم گاهی دلم مانند آسمان ابری اردی بهشت که تو رقم میزنی می گیرد ... 

و تمام دلتنگی ها و غصه ها و تنهایی هایم می جوشند و از چشمانم جاری می شوند ... 

هنوز هم دلم برای دیدن لبخند زیبایت و نوازش دستانت می لرزد ... 

و تنها تو هستی که می توانی دل من را برای خودت خالص و نرم گردانی ... 

و این تنها امید من برای زندگی در این دنیاست ...