بیمار

وَسِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاؤُوهَا وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَیْکُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِینَ

بگذار سر به سینه من تا که بشنوی                آهنگ اشتیاق دلی دردمند را

شاید که بیش از این نپسندی به کارعشق       آزار این رمیده سر در کمند را

بگذار سر به سینه من تا بگویمت                   اندوه چیست؟ عشق کدام است؟ غم کجاست؟

بگذار تا بگویمت این مرغ خسته جان              عمریست در هوای تو از آشیان جداست

دلتنگم آنچنانکه اگر بینمت به کام                  خواهم که جاودانه بنالم به دامنت

شاید که جاودانه بمانی کنار من                   ای نازنین که هیچ وفا نیست با منت

تو آسمان آبی و آرام و روشنی                     من چون کبوتری که پرم در هوای تو

یک شب ستاره های تو را دانه چین کنم        با اشک شرم خویش بریزم به پای تو

بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح               بگذار تا بنوشمت ای چشمه شراب

بیمار خنده‌های توام بیشتر بخند                 خورشید آرزوی منی گرمتر بتاب