افسوس

چرخ زمانه می چرخد و می چرخد؛ بی هیج مدارا و تعللی

می چرخد و یکی پس از دیگری آدمیان را پشت سر می گذارد و به پیش می رود.

چه بی شمارند  مردمانی که هق هق نفس هایشان و تضرع گام هایشان

گوش فلک را کر می کند بل که قدری و فقط قدری بیش تر تاب هم راهی هروله ی چرخ را بیاورند

و چه اندکند ... و چه اندکند مردمانی که سبک بال تقلای این شاهد بازاری را نظری نمی نهند

و یک سره چشم در جمال محبوب ازلی و ابدی دوخته و خود را به تمامی تسلیم خواست او می کنند

و چه اندکند ... و چه اندکند مردانی که وقتی زمانشان به سر می آید سر خوش آنه شوکران مرگ را می نوشند

و این بار زمانه است که چه بسیار افسوسشان را می خورد ...